jam pridem

jam-prīdem (and separat. jam prī-dem; v. jam and pridem), adv., long ago, long since, a long time ago:

id jam pridem sensi,

Plaut. Pseud. 1, 5, 7:

is jam pridem mortuus est,

Cic. Rosc. Com. 14, 42; id. Att. 11, 14, 4:

erat jam pridem apud me reliquum pauxillulum nummorum,

Ter. Phorm. 1, 1, 3:

jam pridem quidem, cum vultus inter vos minime fraternos cernebam,

Liv. 40, 8;

so opp. nondum,

Cic. Prov. Cons. 14, 35:

te nunc etiam,

Cic. Marc. 9, 28:

te nunc vero,

id. Att. 2, 7, 4.—

II.

Esp., This long time, now for a long time, hitherto:

cupio equidem, et jam pridem cupio, etc.,

Cic. Att. 2, 5, 1:

jam pridem hanc prolem cupio enumerare meorum,

Verg. A. 6, 717; id. E. 2, 43:

nihil jam sum pridem admiratus magis,

Cic. Fam. 3, 11, 1:

qui bellum jam pridem parabat,

had long been preparing, Just. 12, 8, 2:

veritus ne traderetur Philippo, jam pridem hosti,

Liv. 36, 14; v. jam, I. A. 1. b., and pridem.